Gliczami
nazywamy nagłe zwiększenia rotacji pulsara, po których
następuje eksponencjalny powrót do wartości zbliżonej do
stanu sprzed zjawiska (znane już u około 30 pulsarów).
Przyczyną jest
przenoszenie momentu pędu z wnętrza
gwiazdy do skorupy i magnetosfery (gdzie faktycznie mierzymy rotacje)
przez skwantowane wiry (Anderson & Itoh). Gdy się one
zokotwiczą'' w wewnętrznych
partiach skorupy, zatrzymują przepływ, po czym następuje
uwolnienie, co my obserwujemy jako glicz.
Dla gliczy wielkość
wynosi ok.
10-9 , a zjawisko jest przede wszystkim obserwowane
u młodych pulsarów np. tym we wnętrzu mgławicy Krab. Celem
badania gliczy jest lepsze zrozumienie tego zjawiska i badanie
elementów fizyki kwantowej.
Rys. 7 Zależność rotacji od czasu