Kwazary: Quasars = Quasi-Stellar Objects

Obecnie obserwujemy wystarczająco dużo kwazarów, by móc mówić o ich typowych właściwościach. Generalnie są one podobne do gwiazd, jednak ich continuum jest szersze i występuje pewien nadmiar światła w zakresie ultrafioletowym. Posiadają szerokie linie emisyjne (dozwolone i wzbronione) - pochodzące z obszaru blisko centrum, rzadziej linie absorpcyjne. Kwazary o bardzo dużym redshifcie mają jeszcze dodatkowe wąskie linie absorpcyjne (seria Lyman'a dla wodoru i linie metali) pochodzące od materii na drodze prowadzącej do Ziemi. Ich średnia jasność bolometryczna jest równa 5^x10⁴⁶ ergs s^-1, co oznacza, że są ok. 10⁵ razy bardziej energetyczne, nią normalna galaktyka. Są to zatem najjaśniejsze obiekty we Wszechświecie. Są to też obiekty bardzo zmienne, gdzie jasność może zmienić się o czynnik 2 nawet w ciągu paru dni czy tygodnia. Obecnie znamy kwazary o redshiftach większych nią z = 5, czyli takie, dla których konieczne jest uwzględnienie dodatkowych efektów kosmologicznych oprócz ekspansji Wszechświata. Dość charakterystyczna jest też niska polaryzacja światła, zazwyczaj mniejsza nią 3%. Choć obiekty te zostały odkryte w zakresie radiowym, to dziś wiemy, że tylko 10% kwazarów jest aktywnych radiowo, podczas gdy aktywność w zakresie X jest o wiele bardziej powszechna.